Dit is "onze" Finn

20 maart 2006 werden Floris (nu bijna 23) en Indy (19) grote broer en zus en maakte Finn ons gezin compleet. Direct na zijn geboorte werd duidelijk dat Finn het Syndroom van Down heeft. In de jaren die daarop volgde bleef zijn ontwikkelingsniveau steken op ongeveer 1,5 tot 2,5  jaar. 

Finn communiceert met een tiental woorden, waarvan een aantal eigen woordjes; zo noemt Finn zijn broer Floris; Bo en een boterham een atta. Geen probleem als je het maar weet :) Finn houdt niet van onverwachtse harde geluiden en grote druktes. Hij kan de prikkels erg moeilijk verwerken, vandaar dat hij altijd een balletje met pikkels vast heeft, waarmee hij deze prikkels kan dempen.  Verder is Finn (bijna) altijd vrolijk en absoluut de Benjamin van ons gezin.  

Finn gaat nu naar de HUB school in Rosmalen en zit daar in de zorg+ klas. Twee dagen in de week gaat hij daarna naar "de Villa" waar hij blijft tot na het avond eten. Voor ons een stap richting de zorg verder over dragen aan anderen, wat niet makkelijk is. 

Loslaten is nooit makkelijk, maar zeker niet bij een totaal van ons afhankelijk ventje die een enorme verrijking voor ons gezin is, maar anderzijds ook beperkingen met zich meebrengt. Een afweging tussen onze eigen angsten en zorgen en de behoefte en het welzijn van Finn. inmiddels weten we dat Finn ook bij andere gelukkig kan zijn; pijnlijk en mooi tegelijk. 

Wat blij zijn wij dan ook met dit Mooi Leven Huis, waarbij we Finn niet los hoeven te laten ,maar hem gewoon anders vast kunnen houden!! 

Peter en Marenne de Bakker-Lockefeer, apetrotse papa en mama van Finn.